Οι Ανώνυμες Οικογένειες (F.Α.) είναι μια παγκόσμια αδελφότητα από ανθρώπους των οποίων η ζωή έχει επηρεαστεί από τη χρήση ναρκωτικών ουσιών ή από σχετικά προβλήματα συμπεριφοράς ενός συγγενή ή φίλου.
Είναι ένα πρόγραμμα 12 βημάτων για τις οικογένειες και τους φίλους που έχουν γνωρίσει το αίσθημα απελπισίας από την καταστροφική συμπεριφορά ενός συγγενή ή φίλου, είτε αυτή προκαλείται από τα ναρκωτικά, το αλκοόλ, ή για σχετίζονται με προβλήματα συμπεριφοράς.
Το πρόγραμμά μας είναι για εκείνους που έχουν πληγεί από τον εθισμό, όχι για τον εξαρτημένο.
ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
26 Δεκεμβρίου
Αλλάζοντας Αυτά που Μπορώ ν' αλλάξω
Συχνά, όταν σκαρφαλώνω και τρυπώσει κάποιο πετραδάκι στην μπότα μου, μου, φαίνεται χάσιμο χρόνου να σταματήσω να βγάλω την μπότα μου και να πετάξω το πετραδάκι. Μου φαίνεται ευκολότερο να συνεχίσω να περπατώ με το πετραδάκι μέσα στην μπότα μου, αλλά απολαμβάνω πολύ λιγότερο τη βόλτα μου. Και η ενόχληση που νιώθω. γίνεται όλο και μεγαλύτερη, καθώς προχωρώ.
Είναι αυτός ο τρόπος μου παρόμοιος μ’ αυτόν που αντιμετωπίζω τα προβλήματα που εμμένουν στη ζωή μου; Τα αφήνω να υπάρχουν και τα ανέχομαι μέχρι να κυριεύσουν τη ζωή μου ή σταματώ, τα βλέπω και αναζητώ μια μόνιμη επίλυσή τους;
Ίσως πρέπει να σταθώ ήρεμα και ν' αναζητήσω την αιτία που με κάνει να αισθάνομαι άβολα. Μετά μπορώ να προχωρήσω σε κάποιες πράξεις, για να αφαιρέσω το οποιοδήποτε πετραδάκι, αν αυτό μ' εμποδίζει να ζήσω τη ζωή μου όσο πληρέστερα γίνεται.
Σήμερα θα απαιτήσω το θάρρος ν' αλλάξω τα πράγματα που μπορώ ν’ αλλάξω, έτσι ώστε να κάνω τη ζωή μου πιο ευχάριστη.
25 Δεκεμβρίου
Δώρα
Στην αναζήτησή μας για γαλήνη και ανάπτυξη δεχτήκαμε πολλά δώρα. Αλλά αυτά τα δώρα δεν ήταν φτηνά. Αγοράστηκαν με το ακριβό τίμημα δακρύων, σύγχυσης, αγώνα και πόνου. Έπρεπε να εγκαταλείψουμε την ψευτο-υπερηφάνεια μας και την ψευδαίσθηση ότι η ζωή μας ήταν ή έπρεπε να είναι τέλεια.
Η αξία αυτών των δώρων όμως είναι αμέτρητη. Κανείς από μας δεν θα τα απαρνιόταν σήμερα, μιας και ξέρουμε πολύ καλά πόσο πολύ μοχθήσαμε για να φτάσουμε στα δώρα της αποδοχής, της γαλήνης και της ελπίδας. Ευχαριστούμε την ικανότητά μας να έχουμε αυτογνωσία και εκτιμούμε τη συμπόνια που διαθέτουμε για τους άλλους σήμερα. Είμαστε χαρούμενοι που έχουμε απαλλαγεί από ψεύτικες ελπίδες και προσδοκίες, απ' την αυτολύπηση και τα κατηγορώ.
Η ευγνωμοσύνη μας ξεχειλίζει όταν θυμόμαστε την αναπτυσσόμενή μας εμπιστοσύνη σε μια Ανώτερη Δύναμη και την αυξανόμενη ειλικρίνεια, τόσο με τον εαυτό μας όσο και με τους φίλους μας. Είμαστε χαρούμενοι με το πρόγραμμα των Ανώνυμων οικογενειών, τον τρόπο ζωής των Δώδεκα Βημάτων και μοιραζόμαστε τα δώρα με τους νεοφερμένους γύρω μας.
Σήμερα θα ευχαριστήσω για τα δώρα που κατέχω και θα αναζητήσω κάποιο καλό τρόπο για να τα μοιραστώ με κάποιον άλλον.
24 Δεκεμβρίου
Προσδοκίες
Πριν έρθω στις Ανώνυμες Οικογένειες, ήμουν ο χειρότερος εχθρός του εαυτού μου. Κανείς άλλος άνθρωπος δεν περίμενε περισσότερα απ' όσα περίμενα εγώ απ' τον εαυτό μου. Κανείς άλλος δεν επέκρινε τη συμπεριφορά μου περισσότερο αυστηρά απ' ό,τι εγώ. Η τελειότητα ήταν αυτό που προσδοκούσα από μένα, αλλά αφού δεν είμαι Θεός, δεν μπορούσα ποτέ να είμαι τέλειος.
Στην πραγματικότητα, είχα έναν συνεχή ανταγωνισμό με τον Θεό. Αφού είχα κάνει τόσο πολλά γι' αυτούς, περίμενα απ' τη μεριά τους να καταλάβουν και να εκτιμήσουν τις θυσίες μου και την απόλυτη ανιδιοτέλειά μου. Αντίθετα, το μόνο που δεχόμουν ήταν ασέβεια, θυμός και μνησικακία. Δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί δεν μ' εκτιμούσαν καθόλου.
Χάρη στο πρόγραμμα των Ανώνυμων Οικογενειών άλλαξα τις περισσότερες απ' τις προηγούμενές μου προσδοκίες. Δεν χρειάζεται πλέον να είμαι τέλειος για να είμαι και εντάξει. Έχω βρει έναν πιο καταδεκτικό Θεό, ο οποίος μ' αγαπά και με φροντίζει, αντί να με κρίνει και να με καταδικάζει. Και ενώ τώρα δουλεύω τους δικούς μου στόχους για τη ζωή, επιτρέπω στα μέλη της οικογένειάς μου την ελευθερία να σχεδιάζουν και να δουλεύουν τις δικές τους ελπίδες και τα δικά τους όνειρα.
Σήμερα θα προσδοκώ την εξέλιξη αντί της τελειότητας.
23 Δεκεμβρίου Γέλιο
Όταν ήρθα στην πρώτη μου συνεδρίαση των Ανώνυμων Οικογενειών, νόμιζα ότι βρισκόμουν σε λάθος μέρος. Περπατώντας τον διάδρομο προς την αίθουσα της συνεδρίασης, άκουσα κάποιους ανθρώπους να γελούν! Σίγουρα κανείς γονιός κάποιου εθισμένου παιδιού δεν θα μπορούσε να γελάει!
Αλλά ήταν το σωστό μέρος και ο λόγος για τον οποίο τα μέλη γελούσαν ήταν γιατί αισθάνονταν καλύτερα με τον εαυτό τους. Μάθαιναν να αλαφρώνουν και να τραβούν από πάνω τους το βαρύ φορτίο. να βλέπουν την καλή πλευρά των πραγμάτων ξανά. Τι όμορφο συναίσθημα!
«Πώς μπορείς να καταλάβεις, αν είσαι συνεξαρτημένος;» ρώτησε κάποιας σε μια διάλεξη γύρω απ' την ανάρρωση. Η απάντηση του ομιλητή ήταν έξυπνη και σύντομη: «Όταν βρίσκεσαι στο δικό σου κρεβάτι του πόνου, η ζωή κάποιου άλλου περνά μπροστά απ' τα μάτια σου». Η αίθουσα ξέσπασε σε γέλια και το αστεία με βοήθησε να παραδεχτώ το βάθος της συνεξάρτηαής μου στο εθισμένο μου παιδί.
Το γέλιο είναι πολύ καλό γιατρικό. Μειώνει τα επίπεδα της πίεσης ταυ αίματος, μειώνει τις εντάσεις, βελτιώνει το κυκλοφορικό και μας επανασυνδέει. με τη χαρά της ζωής.
Σήμερα θα ακούσω το γέλιο που με περιτριγυρίζει.
Ανατυπωμένο από το βιβλίο Σήμερα Ένας Καλύτερος Τρόπος με την άδεια του ΔΣ του Παγκόσμιου Γραφείου Υπηρεσιών των Ανώνυμων Οικογενειών (Families Anonymous Inc.)
HellasSITES